کد مطلب:30145 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:20

گنجینه پرسمان » اعتقادات

آيا پيامبران و امامان بايد از همه ي گناهان معصوم باشند يا تنها كافي است كه در دايره ي تبليغ دين و بيان معارف و احكام از خطا و تحريف و غرض ورزي مصونيت داشته باشند؟

مهم ترين عامل موفقيت و نفوذ يك رهبر مذهبي كه مي خواهد مردم را به راه خدا و سعادت دعوت كند ايمان مردم نسبت با او است و اين ايمان و اعتماد هم وقتي به دست مي آيد كه مردم نسبت به او است و اين - ايمان و اعتماد هم وقتي به دست مي آيد كه مردم از وي چيزي جز پاكي و تقوي و خير و صلاح نبينند.
اگر پيامبران و امامان فقط در قسمت بيان معارف و احكام مصونيت - داشته و در قسمتهاي ديگر مانند ساير مردم به گناه و لغزش آلوده باشند هيچگاه نمي توانند اجتماعي را به صلاح و درستي برسانند زيرا اگر يك رهبر مذهبي مثلاً از خوردن شراب نهي كند و به مردم بگويد: خدا شراب را حرام كرده - است ولي خودش گاهگاهي به اين مايه ي فساد لب بزند، مردم مي گويند اگر سخن او حق و از جانب خدا بود خود او بيشتر از ديگران به آن عمل مي كرد و روي اين اصل آلودگي پيامبران و امامان به گناه(گرچه در دايره ي تبليغ مصوم باشند) موجب سلب اطمينان مردم مي شود و در نتيجه هدف از - بعثت عملي نمي گردد.
به بيان ديگر: دانشمندان اصول عقايد مي گويند لازم است پيامبران و امامان صفاتي كه موجب تنفر و دوري مردم از آنان است نداشته باشند، يكي از موارد خيلي روشن آن همين است كه آنان آلوده به گناه نباشند، زيرا آلودگي به گناه خود مهم ترين عاملي است كه مردم را از پيرامون آنان پراكنده مي سازد.
تصديق مي كنيد كه يك رهبر مذهبي اگر در همه ي عمر يك بار مثلاً به عمل - منافي با عفت مبتلا گردد مردم از او متنفر شده و سخنان و برنامه هايش در آنان اثر به سزايي نخواهد گذاشت .

( بخش پاسخ به سؤالات )


ـ16ـ